Republiek der Fascisten. Een kleine Nederlandse dystopie.
(e-pub)
In Republiek der Fascisten. Een kleine Nederlandse dystopie kijkt het hoofdpersonage - een toekomstige versie van de auteur - uit zijn raam naar de straat waar de Prinsenvlag op halfstok hangt. Het is 4 mei 2031 en hij mijmert erover om naar de Dam te gaan. Om te schreeuwen tegen het alom aanwezige fascisme in zijn land, tegen de premier die hij 'het molwezen' noemt, refererend aan het gedierte uit Franz Kafka's Der Bau. En tegen zichzelf.
Je kunt een gratis PDF downloaden, klik hier >>
Désanne van Brederode schreef de volgende recensie.
'De avond van 4 mei, in de niet eens zo heel verre toekomst. Iemand is onderweg naar de Dam, om de doden te herdenken. Eenmaal aangekomen op de Dam, aan de vroege kant, herdenkt hij nog almaar meer. Verontwaardigd en beschaamd. Zal hij straks stil zijn? Of schreeuwen?
Met literair vernuft, want in korte, geruststellend simpele zinnen, weet Yarin Eski een tijdsbeeld te schetsen dat aanvankelijk nog een satirisch spel lijkt met gegevens uit het heden. Na het inmiddels gevallen kabinet Schoof 1, blijkt de overwinning van een partij zo groot en is alleenheerschappij als vanzelf, en op grond van kalm geformuleerde argumenten, de nieuwe status quo. Wat dat in de dagelijkse praktijk betekent, wordt in uiterst precieze stappen uitgewerkt.
Neem alleen al de ministeries, commissies en andere organen die verhullende, quasi-neutrale of zelfs optimistische namen dragen en snel worden teruggebracht tot ambtelijke afko's.
Niets aan de hand'-hoofdletters, maar net daarin schuilt het gevaar. Voorbij Orwells 1984, Huxleys Brave New World en Bordewijks Blokken, creeërt Eski een dystopie die verdacht veel verwantschap vertoont met de aangekondigde regeringsplannen in het heden: het zaad van angst, haat, leugens en valse eigenliefde wordt door de auteur met zorg en aandacht opgekweekt en hij toont de lezer de bittere, giftige bloemen. Laat ervan proeven.
Niet alleen de woorden zijn veelzeggend, de witregels doen hun werk evenzeer. Ze tonen wat amper nog gevoeld, gedacht durft te worden.
De terugblikken, de twijfels en de vragen van de ik-figuur worden gaandeweg die van de lezer. Moed en overmoed, lafheid en aanpassingszin, al was het maar vanwege het behoud van het werk en de liefde voor het prille gezin, strijden tot op het laatst. Niet eens om zoiets vaags als 'de eer'.
Wat is menselijk? Zijn we wel de verzetshelden die we ons wanen, '...als het er ooit écht op aankomt?'
Een boekje om met je mee te dragen en zomaar ergens open te slaan, voordat je ferm je mening uit op de socials, of in kringen van gelijkgestemden, dankbaar met medestanders.
Uiteindelijk komt het op jouzelf aan. En wat doe je dan?'
- Désanne van Brederode is schrijver, filosoof en essayist, en schreef onder meer de Ave verum corpus, Brief aan een gelukzoeker, Zielland en Hoe het vuur te redden - een filosofische zoektocht.
